Het niet bestaan van niets

Vanuit bovenstaande existentiële visie op de kernbegrippen van Gestalt lijkt er niets over te blijven. In Gestalttherapie durven we te blijven bij de leegte, de impasse, het niet-weten. Als Gestalt in haar wezenlijke kenmerken en aandachtspunten op het niet-bestaande is gebouwd, blijft er dan nog iets over? Gezien bovenstaand betoog moeten we deze vraag met een deemoedig nee beantwoorden. We staan met lege handen voor niets.

Gelukkig is ook ‘het niets’ onvermijdelijk een niet-bestaand iets: het is niets. Zijn we hiermee gevangen in ons filosofisch woordenspel? Nu we toch aan het spelen zijn met ‘niets’, mogen we concluderen dat niets niets is. Het is een dubbele ontkenning die leidt naar de plus. Misschien komen we hiermee wel bij het ‘helende geheel’ van Gestalt? Nee dat is niet iets.

Gestalt is niet iets om te verkopen: Gestalt is.

© Jan Philip Wieringa, 2011